Stepy akermańskie, Kraina grzybów i Holandia

Wstępy pogodowe w tej notce może sobie podaruję, bo pogoda od rana jest paskudna. Pada, i pada, a gdy nie pada to pada. Paskudną pogodę wynagradza mi fakt, że mój wyjazd do Holandii na wakacje jest niemalże pewny. Dzisiaj szukałam też agencji, z którymi mogłabym nawiązać dłuższą współpracę w związku z „emigracją za chlebem” (chociaż najlepszy chleb mają w piekarni za rogiem… tak, wiem, to było suche :D). Znalazłam jedną, ale na razie postanowiłam nie robić jakichś wielkich planów, żeby potem się nie zawieść.

Znalazłam też filmik, a raczej… serię filmików, które strasznie zryły mi beret. Większość internautów słyszała już pewnie o Krainie Grzybów. Ja dowiedziałam się o nich dopiero, gdy Niekryty postanowił je ocenić.

Już wtedy wydały mi się… no, dość dziwne, ale sposób w jaki były zrobione zaciekawił mnie i sprawił, że postanowiłam obejrzeć obydwa w całości, żeby dowiedzieć się jak skutecznie jabłko i jak zrobić z papieru.

Dowiedziałam się, że prawdziwa Agatka już dawno i pomagała jej wiewiórka Małgosia, która również. Niestety nie dowiedziałam się jak skutecznie jabłko, ani jak zrobić z papieru, za to oglądając część drugą „Poradników” prawie dostałam zawału. Tylko na początku, bo coś korciło mnie, żeby wejść głębiej w ten temat (Deża, nie komentuj) i zacząć szperać. Doszukałam się różnych analiz od nuklearnych, przez sugerujące, że "Poradniki Uśmiechu" są czyimś sposobem na walkę ze schizofrenią aż po pedofilskie, a także trafiłam na dwa fora dyskusyjne (z których obecnie działa tylko jedno, co uważam za niesamowicie zabawne biorąc pod uwagę powód, przez który zawieszono to drugie) również pełne interpretacji i teorii spiskowych. Wątek na paranormal śledzę do tej pory, bo, nie ukrywam, zaczyna robić się co raz ciekawiej.

Wkręciłam się również w oglądanie internetowego programu, o jakże wdzięcznej nazwie „z dupy”. Natknęłam się na niego już wcześniej, ale jakoś mnie nie zachwycił (pewnie dlatego, że trafiłam na najsłabszy odcinek z całej serii, ale no nieważne). Teraz jednak urzekła mnie pieśń inspirowana twórczością Adama Mickiewicza, epoką romantyzmu a także pozytywizmu. Cóż to za pieśń? Posłuchajcie sami (gościnnie wystąpili Abstrachuje):

Na dziś to tyle. Chciałam napisać, żebyście kliknęli łapkę w górę, ale przypomniałam sobie, że to nie youtube… Eh, moja chęć założenia vloga powinna w końcu zniknąć. Najlepiej gdzieś w Sosnowcu.